Als fotograaf, of we het nu willen of niet, hangen regelmatig af van de omstandigheden die we krijgen. Vaak zijn het ‘lichtomstandigheden’ maar ook werkomstandigheden en zelfs de mensen met wie we werken maken of breken de foto’s. Er zijn ideale omstandigheden en de slechtste omstandigheden.
De slechtste lichtomstandigheden voor fotografie
Dit is degene waar mensen vaak het meeste van versteld staan: een zonnige dag.
Een zonnige dag is voor fotografen de hel.
Natuurlijk zijn we blij met de grote hoeveelheid licht die beschikbaar is. Maar het licht is veel te hard en niet erg flatterend.
Dit is zowel voor landschapsfotografie als portretfotografie zo. Daarom dat in de zomer heel wat fotografen neigen naar golden hour. Wanneer er nog genoeg licht is, maar het niet zo’n lelijke schaduwen vormt.
Toch hebben we niet altijd de luxe om te wachten tot golden hour. Bedrijfsfotografen zoals mezelf zijn vaak verbonden aan kantooruren. Net wanneer de zon op haar hoogste en hardste staat.
Gelukkig zijn er heel wat technieken, zeker voor portretfotografie, om in die omstandigheden toch goede resultaten te behalen. Zo gebruiken we bijvoorbeeld lichtvervormers om de zon naar onze hand te zetten.
De slechtste weeromstandigheden voor fotografen
Bewolkt is voor het licht ideaal. De wolken filteren het zonlicht en zorgen voor flatterend licht. Helaas komt er bij bewolkt weer ook vaak wind kijken. En wind kan heel storend werken.
Het kan het materiaal dat je eventueel meehebt verstoren. Denk maar aan lichten of reflectieschermen die omvallen. Meestal kan je zandzakjes vastmaken aan de staanders, maar dat is niet altijd even ideaal of zelfs mogelijk.
Daarnaast heb je, voor portretfotografie dan, ook last met wind in functie van je model. Het haar vliegt naar alle kanten, ze knijpen (begrijpelijk) hun ogen toe en vangen misschien zelfs korreltjes zand in de ogen.
De slechtste werkomstandigheden om te fotograferen
In dit geval spreek ik specifiek over het portretteren van grotere groepen. Meestal op de werkvloer of in andere professionele omstandigheden. Het gaat dan over grote groepen, maar wel individuele portretten.
Op de werkvloer is het interessant iedereen een gelijkaardig portret te geven. Bij grotere bedrijven is dat vaak op een witte achtergrond. Ik stel mezelf dan op in een bereikbare ruimte. Zoals de inkomhal (liever niet, maar soms kan het niet anders) of vergaderruimte.
In die situaties komt het vaak voor dat collega’s samen langskomen. En dat kan zowel een zegen als een vloek zijn.
Meestal willen mensen met een glimlach op de foto staan, en dat is niet zo gemakkelijk. Een vriendelijke collega die met de geportretteerde babbelt kan soms helpen. Vaak doe ik dat zelf, maar in deze situaties kan echte hulp van pas komen.
Toch komt het ook vaak genoeg voor dat de collega’s elkaar te hard ophitsen. Met als gevolg dat de glimlach een schaterlach wordt. Leuk om mee te maken, maar minder handig voor de foto’s.
Natuurlijk is het aan de fotograaf om dan beleefd de situatie juist te sturen.
Welke omstandigheden vond jij het meest verrassend?
One thought on “De slechtste omstandigheden om te fotograferen”